دکتر «حجت امانی»، هنرمند، استاد دانشگاه و پژوهشگر هنر اسلامی درباره سابقه هنر تذهیب در کتاب آرایی بویژه به عنوان عنصر تزئینی در قرآن به خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان گفت: زراندود کردن و توجه بصری به کلام بزرگان از سنت های ایرانیان پیش از اسلام است؛ از این رو می توان فن تذهیب ریشه در فرهنگ پیشا اسلامی دارد.
او افزود: زیباسازی دیداری خطوط در کتاب ارژنگ یا ارتنگ مانی و کشف اوراق تورفان نمونه هایی بارزی از بکارگیری عناصر تزیینی در کتاب آرایی پیش از اسلام است. علاوه بر این سنت استلیزه سازی (چکیده نگاری) گیاهی که از شاخصه های فن تذهیب به شمار می آید؛ علاوه بر این که صناعتی مانوی است بله نزد صناعت کاران ساسانی در معماری به زیبایی به کار گرفته شده است که در سرستونهای ساسانی، موزاییک ها و گچ بری هایی که از بقایای قصر نیشابور و کاخ تیسفون بدست آمده این نمونه ها را می توان بازیافت.
استاد دانشگاه و پژوهشگر هنر اسلامی اظهار کرد: در دوران اسلامی با نزول قرآن و آغاز نگارش آن با نوعی دگردیسی فنون ایرانی از جمله صناعت تذهیب مواجه ایم به طوری که در بازتولید آن با عناصر تازه ای روبرو هستیم؛ سنت تذهیب در این دوره هم توانست به عنوان امری مستقل مورد استفاده قرار گیرد و هم به عنوان عنصری تزیینی و توجه بخش در کنار سایر صناعات و صنایع حتی معماری بکار گرفته شود.
دکتر «حجت امانی» تصریح کرد: تذهیب کاران نیز مانند سایر هنرمندان حوزه کتابت و کتاب آرایی مانند حل کاران، جدول کشان، لاجورد شوران و غیره در کارگاه ها و نقش خانه های سلطنتی صاحب جایگاه بودند به گونه ای که می توان هم ردیف نگارگران نام آنان را در انجامه برخی از کتاب آرایی ها دید.
نظر شما