دکتر«حجت امانی»، پژوهشگر هنر اسلامی و احیاگر خط تعلیق و استاد داننشگاه هنر اصفهان درباره هنر معنوی خوشنویسی و جایگاه این هنر در فرهنگ ایرانی و اسلامی به خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان گفت: اگر چه بنیان همه هنرهای سنتی اسلامی بر اساس آموزه های دینی و حکمت اسلامی است؛ اما به نظر می رسد هیچ کدام به اندازه ی هنر خوشنویسی مورد توجه و سفارش قرار نگرفته است. شان و جایگاه خوشنویسی در فرهنگ اسلامی به گونه ای است که سایر صناعات اسلامی با آن پیوند برقرار ساخته اند.
این پژوهشگر هنر اسلامی و احیاگر خط تعلیق با اشاره به این نکته که صورتگران و نگارگران در فرهنگ اسلامی سعی داشته اند عمل خود را با شان خوشنویسان معرفی کنند، توضیح داد: «رضا عباسی»، نگارگر عصر صفوی که در قلمگیری و طراحی شهره روزگار خویش بود آثار خود را با اصطلاحات رایج خوشنویسان مانند «راقمه» و «رقم» امضا کرده است یا سفالگر مشهوری چون «ابوزید» در نقاشی آثار زرین فام و مینایی خود از عنوان های «کتبه» یا «به خط» که بیشتر رقم خوشنویسان بوده استفاده کرده است. همچنین اصطلاحات مشترکی که میان شعرا و خوشنویسان وجود دارد حاکی از جایگاه معنوی خوشنویسی در فرهنگ اسلامی و نیز پیوند میان این صناعات دارد.
دکتر«حجت امانی» با اشاره به تفاوت های هنرخوشنویسی ایرانی با و هنر شرق در اصول و مبانی اظهار کرد: در نگارگری ایرانی و خوشنویسی با توجه به اینکه برخلاف هنر شرق دور ابزار خوشنویسی و نقاشی متفاوتند اما هر دو در اصول و مبانی حکمی و اخلاقی مشترکند. صور در تذهیب و نگارگری میل به انتراعی دارند که نهایت آن در خوشنویسی ایرانی، اسلامی به زیبایی دیده می شود. از این رو است که خوشنویسی به تجلی کلام الهی نزدیک تر بوده است و حروف هم شکل و محتوی را یکجا و بصورت واحد با هم دارا بوده است. شاید به این دلیل باشد که در میان عرفا و اهل تصوف تمایل به خوشنویسی و مشاقی نیز به چشم می خورد؛ همانند درویش «عبدالمجید طالقانی» از شکسته نویسان مشهور دوره صفوی که رقم نام خود را با صفات و اوراد اهل تصوف نیز همراه می ساخت.
دکتر«حجت امانی» تصریح کرد: بواسطه ماهیت تجریدی خوشنویسی ایرانی ، اسلامی صرف نظر از خوانش و انتقال پیام، درک زیبایی های خوشنویسی نسبت به سایر صناعات سنتی در سطوح عمیق تری قابل دریافت است.
این پژوهشگر هنر اسلامی و احیاگر خط تعلیق بیان کرد: برقراری پیوند میان صناعات سنتی و خوشنویسی ضمن تشخص بخشی به آثار صناعی در تمدن اسلامی به عنوان عنصر هویت بخش، کارکرد وجه متن به منزله میل به تزیین و انتزاع شاخص است.
نظر شما