دکتر سید مصطفی احمد زاده، دانشیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در گفتگو با خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری شبستان با اشاره به تقارن بهار قرآن با بهار طبیعت گفت: خداوند برای هدایت انسان ها، ابزارهای مختلفی را در مسیر انسان قرار داده است که از طریق آن ابزارها راه را از چاه بشناسد. به تعبیر قرآن ما می توانیم این ابزارها را کتاب بنامیم، کتاب نه به معنای متنی که فقط از روی آن بخوانیم . ما می توانیم ابزارهایی را که خداوند برای هدایت انسان در گرفته اسمش را بگذاریم کتاب. کتاب به معنای وسیع کلمه، " قرآن " است که یک کتاب جامع برای هدایت انسان ها می باشد ضمن اینکه کل عالم طبیعت هم کارکرد یک کتاب را دارد. همان طور که قرآن مجموعه ای از معارف و آموزه ها را به ما انتقال می دهد، عالم طبیعت هم چنین نقشی دارد و ما با تغییر و تحولات عالم طبیعت ( تغییرات ماه، زمین و خورشید) آگاهی هایی را کسب می کنیم.
وی با بیان اینکه کتاب سوم ، وجود خود انسان است و اظهار کرد: در واقع وجود انسان به تعبیر قرآن هم یک کتاب محسوب می شود. وقتی ما در درون خود به تفکر و تعقل می پردازیم در واقع مجموعه ای از راهها و ابزارهای هدایت را بدست می آوریم. لذا این سه کتاب ( قرآن، عالم طبیعت و وجود انسان) به یکدیگر وصل بوده و با عوالم قبل و بعد از خودشان ( معاد، عالم زر و فطرت) در ارتباط هستند. بنابراین وقتی این ارتباط منسجم را در ذهن خود تثبیت کردیم، ارتباطات دیگری هم در عوالم مختلف روشن می شود.
دکتر احمد زاده در ادامه افزود: همچنان که عالم طبیعت در حال تغییر و دگرگونی است و از یک عالم عقیم و نازا تبدیل به یک عالم شاداب، سر سبز و پر بار می شود انسان هم می بایست از این عالم درس بگیرد و وجود خود را از برخی خصایل عقیم و نازار همانند بخل ورزیدن ، حسادت و ستم کردن پاک نماید و همان طور که عالم طبیعت مزین به سر سبزی و شادابی می شود انسان هم با زودودن این ویژگی های عقیم خود را مزین به معرفت، ایثار و اخلاق نماید به عبارت دیگر کتاب انسانی باید از کتاب طبیعت درس بگیرد ضمن اینکه همین درس آموزی را باید از قرآن هم داشته باشیم.
دانشیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در ادامه بیان کرد: قرآن کریم هم مجموعه ای از تغییرات را برای ما انسان ها برشمرده که می بایست براساس آن، این تغییرات را در درون خود ایجاد کنیم تا بتوانیم به رشد و تعالی دست یابیم. به عبارت دیگر ما با استفاده از آموزه های عالم طبیعت و قرآن کریم می توانیم استعداد های درونی خود را شکوفا کنیم بر همین اساس با تقارن بهار طبیعت و بهار قرآن، تغییرات و فعالیت های ما هم دو چندان می شود. خلاصه کلام اینکه در صورت دگرکونی در عالم طبیعت ما هم بایستی دگرگون شویم و تقارن این دو به رشد و توسعه ما بیشتر کمک می کند.
وی خاطر نشان کرد: خداوند در آیات متعدد، انسان را به خواندن قرآن تذکر داده است. یک معنای خواندن، این است که ما از روی قرآن بخوانیم، معنای دیگرش، خواندن قرآن همراه با درک و تجزیه و تحلیل آن است به گونه ای که معنای آن بر قلب و دل ما بنشیند. مرحله دیگر این است که معنای قرآن را در درونمان بارور کنیم تا آموزه های قرآن در عمل و رفتار ما ساری و جاری شود.
دانشیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی با اشاره به اهمیت آموختن قرآن به دیگران تصریح کرد: نکته مهم اینجاست که ما با عمل خود معارف قرآن را به دیگران بیاموزیم .پیامبر اکرم (ص) فرمودند: بهترین شما کسی است که قرآن را یاد بگیرد و به دیگران بیاموزد. وقتی قرآن با وجود همه مشکلات و کسالتی که دارید می فرماید: هر چقدر می توانید قرآن بخوانبد. برای این است که عوالم وجودی انسان ، قرآن و عالم طبیعت دایم در حال داد و ستد باشند تا این استعدادهای انسانی شکوفا شوند بر همین اساس است که در اثر خواندن قرآن انسان به مرور از این عوالم دنیا که به نوعی حصار و حجاب است فاصله می گیرد و به عوالم لطیف تر نزدیک می شود.
دکتر احمد زاده در ادامه افزود: در واقع با خواندن، تفکر و تدبر در آیات قرآن، انسان به مرور وجهه الهی پیدا کرده و و وجودش الهی می شود. وقتی وجودش الهی شد محیط، اطرافیان و جامعه خود را هم الهی می کند. برای این است که قران پیوسته انسان را به خواندنش تاکید می کند. چرا که این کتاب آسمانی هدیه ای از عالم ملکوت است و ما با ارتباط با این هدیه، خود را ملکوتی می کنیم.
وی گفت: بنابراین هر چقدر ما ارتباط خود را در ماه مبارک رمضان با قرآن بیشتر کنیم فواید آن بیشتر شامل حال ما شده و ویژگی های درونی ما بیشتر رشد و توسعه پیدا می کند.
نظر شما